Oferta

Hydraulika

Z punktu widzenia inwestora modernizującego kotłownie w budynku jednorodzinnym lub budującego dom jednorodzinny ważna kwestią jest zasilanie budynku w ciepło i ciepłą wodę użytkową. Pomysłów na modernizację instalacji grzewczej jest niemało.

Jeśli chcemy wymienić całą instalację – razem z źródłem ciepła, rurkami, grzejnikami i automatyką – poszczególne elementy muszą zostać dobrane w sposób kompatybilny, aby zadbać o ich efektywną współpracę. Zarówno w przypadku modernizacji całkowitej, jak i częściowej, warto skorzystać z pomocy specjalistów. Nasza firma, razem z Państwem, przeprowadzi taką modernizację w sposób kompleksowy – zarówno od strony projektowej, wymaganej dokumentacji, doboru i montażu poszczególnych elementów.

Jako firma hydrauliczna możemy pochwalić się bogatym, wieloletnim doświadczeniem związanym z montażem następujących źródeł ciepła: kocioł gazowy, pompa ciepła, kotły stałopalne – ekogroszek, biomasa, ogrzewanie hydrauliczne. Przedsięwzięcia związane z wymianą źródła ciepła niosą za sobą nieraz konieczność modernizacji instalacji centralnego oraz ciepłej wody użytkowej. Dla pełnego uzyskania pełnego komfortu cieplnego w domu – warto pomyśleć również o instalacji wentylacyjnej.

Piec gazowy

Ogromną zaletą kotłów gazowych jest ich bezobsługowość. Kotły wykorzystującego gaz z sieci nie wymagają ingerencji przy pracy, a dzięki współpracującej z nimi automatyce, bardzo precyzyjnie regulują temperaturę powietrza w pomieszczeniach ogrzewanych. Rozwiązanie to wpływa na ograniczenie czasu pracy kotła gazowego, co generuje duże oszczędności finansowe.

Kocioł gazowy może występować również w formie kotła gazowego kondensacyjnego. Dzięki zjawisko kondensacji – czyli odzysku ciepła ze spalin – maksymalizujemy wykorzystanie energii zawartej w paliwie. Rozwiązania te są jednak stosunkowo droższe niż zwykłe kotły gazowe, ze względu na zastosowane w nich materiały konstrukcyjne o większej odporności.

Kotły gazowego stosowane w budynkach jednorodzinnych mogą działaś jako kotły jednofunkcyjne – ze względu na brak wymiennika ciepła mogą zasilać jedynie instalację centralnego ogrzewania, nie jest w stanie samodzielnie przygotowywać ciepłej wody użytkowej. W zamian za to zwykle podłącza się do niego podgrzewacz pojemnościowy, czyli zbiornik na wodę (zasobnik) z wbudowanym wymiennikiem ciepła. Kocioł gazowy dwufunkcyjny – podgrzewa wodę w sposób przepływowy, co znaczy, że proces podgrzewania rozpoczyna się w chwili odkręcania kranu z ciepłą wodą.

Warunki dotyczące montażu urządzeń gazowych, opisujące wysokość, kubaturę, rodzaj wentylacji i odprowadzania spalin, a także dopływu powietrza do spalania zostały opisane w Rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z dn. 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakimi powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz.U.02.75.690 z dnia 15 czerwca 2002 r.), w Polskich Normach np. PN-EN 303-3:2002/AC:2007 tj. Kotły grzewcze – Część 3: Kotły grzewcze na paliwa gazowe – Konstrukcje zespolone – Kocioł i palnik i przepisach odrębnych, PN-EN 625:2008 Kotły centralnego ogrzewania opalane gazem – Specjalne wymagania dotyczące kotłów dwufunkcyjnych o obciążeniu cieplnym nieprzekraczającym 70 kW pracujących w trybie wytwarzania ciepłej wody do użytku domowego. oraz inne wytyczne – wg instrukcji montażu dołączonej do konkretnego modelu z wymaganiami i zaleceniami producenta.

Kocioł węglowy

W ostatnich latach kotły na paliwa stałe zostały w znaczącym stopniu zmodernizowane ze względu liczne wymogi związane z efektywnością energetyczną oraz emisją zanieczyszczeń. Od dnia 1 stycznia 2020r. w nowych domach można instalować tylko te kotły, które spełniają wymogi opisane w dyrektywie Unii Europejskiej 2015/1189 z 28 kwietnia 2015 r. mającej na celu podwyższenie energooszczędności urządzeń grzewczych oraz ograniczenie emisji zanieczyszczeń powietrza, tak zwanym Ecodesignie (Ekoprojeckie). Wg dyrektywy dopuszczalny poziom emisji spalin, jest taki sam jak dla kotłów klasy 5, natomiast dodatkowo wprowadzono obowiązek badania emisji tlenków azotu NOx.

Dla kotłów o mocy znamionowej do 20 kW, które wystarczą do ogrzewania wskazanego przez nas domu, sezonowa efektywność energetyczna nie może być niższa niż 75%, a dla urządzeń o mocy większej niż 20 kW nie powinna wynosić mniej niż 77%. Na tej podstawie określa się współczynnik efektywności energetycznej EEI, który pozwala przyporządkować kocioł do odpowiedniej klasy energetycznej.

Kocioł biomasowy

Pompa ciepła

Pompa ciepła jest to niskotemperaturowe urządzenie grzewcze wykorzystujące energię cieplną zmagazynowaną w gruncie lub powietrzu. Z wykorzystaniem typowych przemian fizycznych, takich jak parowanie, sprężanie, skraplanie i rozprężanie, jest w stanie pracować nawet z 400% wydajnością!

Ze względu na dolne źródło pompy ciepła, czyli to z którego energia jest popierana, wyróżniamy pompę ciepła gruntową lub powietrzną. Ten pierwszy rodzaj pomp wykorzystuje ciepło zakumulowane w gruncie, które jest z niego pobierane za pomocą pionowych lub poziomych wymienników ciepła. Rury te wykonane są z rur z tworzywa sztucznego. Wymiennik poziomy – umieszczany jest około 1,2 – 2 m pod ziemią, 30cm poniżej strefy przemarzania gruntu. Wymiennik ten obejmuje niestety sporą część działki, co więcej teren ten nie może zostać w żaden sposób ani zabudowany, ani zacieniony.

Natomiast w przypadku wymiennika pionowego – osiąga on wyższą efektywność oraz stabilność źródła ciepła ze względu na stałą w ciągu roku temperaturę gruntu na większych głębokościach. Najczęściej wtedy wykonuje się nawet kilka pionowych odwiertów, aby zapewnić odpowiednią długość wymiennika.

Drugi rodzaj pomp ciepłą – pompy powietrzne – w ostatnich latach stają się coraz bardziej popularne. Pobierają energię cieplną zakumulowana w powietrzu zewnętrznym i po przejściu przez wszystkie procesy zachodzące w pompie, oddają ciepło do instalacji centralnego ogrzewania za pomocą wymiennika ciepła. Zaletą pomp powietrznych jest brak konieczności wykonywania kosztownych odwiertów lub prac gruntowych. Współczesne rozwiązania pozwalają osiągnąć sezonową efektywność energetyczną porównywalną do pomp gruntowych.

Pompa ciepła jest źródłem ciepła napędzanym energią elektryczną. W przypadku montażu pompy ciepła warto zastanowić się również nad montażem instalacji fotowoltaicznej, co również znajdziecie Państwo w ofercie naszej firmy!

Zalety montażu pompy ciepła:

długa żywotność pompy ciepła – przy odpowiedniej instalacji nawet do 50 lat,
urządzenie grzewcze przyjazne dla środowiska naturalnego,
pompa ciepła może działać jako indywidualne źródło ciepła w budynku lub równolegle z innymi – w łatwy sposób można zapewnić jej współpracę m.in. z instalacją kolektorową, z kominkiem z płaszczem wodnym, a także przy modernizacji kotłowni – z istniejącym „awaryjnym” źródłem ciepła, np. kotłem gazowym,
pompa ciepłą oprócz ogrzewania – może również chłodzić pomieszczenia w lecie podnosząc tym samym komfort cieplny w budynku
w przypadku budynków nowobudowanych – oszczędności związane z brakiem konieczności budowy komina czy magazynu dla opału, tzn. „kotłowni”

Należy jednak pamiętać, że pompa ciepła jest urządzeniem niskotemperaturowym – oznacza to, że może ogrzać wodę zasilającą instalację centralnego ogrzewania do stosunkowo niskiej temperatury, tj. 55^oC. Aby zapewnić pompie ciepła warunki pracy gwarantujące wysoką sprawność, a co za tym idzie, niskie koszty eksploatacyjne, należy odpowiednio dostosować instalację c.o. (ogrzewanie wielkopłaszczyznowe: podłogowe, ścienne, grzejniki niskotemperaturowe).

Pompy ciepła znajdują również zastosowanie w modernizowanych budynkach. Należy jednak uprzednio zadbać o odpowiednie zmniejszenie zapotrzebowania budynku na ciepło – przeprowadzenie przedsięwzięć związanych z dociepleniem ścian zewnętrznych, wyminą okien, itp. Takie modernizację pozwolą na obniżenie temperatury zasilającej instalację bez konieczności modernizacji instalacji grzewczej.

Główne przepisy prawne dot. pomp ciepła:

Gruntowe – dot. wymienników pionowych kopanych do głębokości większej niż 30 m. Chęć wykonania takiego odwiertu wymaga wykonania projektu robót geologicznych zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Środowiska ( Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 20 grudnia 2011 r. w sprawie szczegółowych wymagań dotyczących projektów robót geologicznych, w tym robót, których wykonywanie wymaga uzyskania koncesji (Dz.U. 2011 nr 288 poz. 1696). W przypadku odwiertówo do 30m oraz wymienników poziomych – nie podlegają one przepisom Ustawy Prawo geologiczne i górnicze. W przypadku wykonywania wymiennika poziomego – czynność ta podlega obowiązku zgłoszenia wójtowi, burmistrzowi lub prezydentowi, odpowiedniemu ze względu na miejsce prowadzonych prac. Zgłoszenie należy dokonać najpóźniej 30 dni przed terminem rozpoczęciem prac.
Powietrzne – tutaj przepisy, na które należy zwrócić uwagę w pierwszej kolejności to: Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 14 czerwca 2007 r. w sprawie dopuszczalnych poziomów hałasu w środowisku (Dz.U. 2007 nr 120 poz. 826).

Zgodnie z Rozporządzeniem w zabudowie jednorodzinnej nie wolno przekraczać progu 50 dB(A) hałasu w ciągu dnia i 40 dB(A) nocą, mierzonego na granicy posesji. Niestety poziom mocy akustycznej, jakim charakteryzuje się jednostka zewnętrzna pompy ciepła jest wyższy niż ustalone wartości, dlatego aby spełnić wymagania należy ją zamontować w odpowiedniej odległości od granicy działki.

Zgodnie z przepisami prawa budowlanego sam montaż pompy ciepła nie wymaga pozwolenia na budowę ani zgłoszenia.

Ogrzewanie elektryczne

Ogrzewanie elektryczne wykorzystuje zjawisko przemiany energii elektrycznej w ciepło na elemencie oporowym takim jak drut, pręt czy metalowa taśma. Nie cieszy się ono jednak w Polsce zbyt dużą popularnością ze względu na wysokie koszty energii elektrycznej oraz konkurencyjnymi cenami innych paliw opałowych.

Zalety ogrzewania elektrycznego:

niskie koszty inwestycyjne i instalacyjne – brak konieczności budowy kotłowni, komina i magazynu na opał
brak koniecznością spalania paliwa = brak sadzy, dymu, popiołu = ogrzewanie przyjazne dla alergików
precyzyjne sterowanie – indywidualne termostaty, możliwość sterowania kilkoma urządzeniami za pomocą jednego sterownika

Na rynku dostępnych jest wiele urządzeń do ogrzewania pomieszczeń energią elektryczną, wśród nich wyróżnić możemy m.in.

folie grzewcze do ogrzewania podłogowego lub ściennego, kable elektryczne, konwektory z obiegiem naturalnym lub wymuszonym, akumulacyjne piece elektryczne, promieniujące płyty grzewcze.

Zaletą niektórych tych urządzeń jest możliwość przenoszenia ich z miejsca na miejsce i ogrzewania tych pomieszczeń, w których akurat jest zimniej.

Ogrzewanie akumulacyjne – ściśle związane z dwutaryfową ofertą sprzedaży energii elektrycznej. Akumulują one ciepło w okresach, gdy energia sprzedawana jest po niższej cenie, oddaje je w ciągu dnia, w zależności od potrzeb. Ogrzewacze akumulacyjne dzielą się na urządzenia z dynamicznym i statycznym rozładowaniem. Urządzenia statyczne składają się z bloku akumulacyjnego, w którym umieszczona jest grzałka elektryczna, wewnątrz izolacji cieplnej i obudowy. Natomiast w urządzeniach dynamicznych dodatkowym elementem jest wentylator, który wymusza przepływ powietrza wewnątrz urządzenia.
Ogrzewanie konwekcyjne – energia elektryczna jest zamieniana na ciepło na bieżąco – dostosowując ilość ciepła do aktualnego zapotrzebowania. Są to urządzenia, które zmieniają energię elektryczną na ciepło na zasadzie konwekcji naturalnej, rzadko kiedy z wentylatorem.
Kotły elektryczne – rozwiązanie nowoczesne, komfortowe, bezpieczne i ekologiczne. Idealnie nadają się dla budynków, które nie mają możliwości podłączenia się do sieci gazowej. Do użytkowania takiego kotła konieczne jest jedynie przyłączenie do sieci elektroenergetycznej. Kotły te przez wymiennik ciepła ogrzewają wodę w instalacji grzewczej.
Płaszczyznowe ogrzewanie elektryczne – można go wykonać z zastosowaniem przewodów grzejnych, mat grzejnych lub folii grzewczych. Przewody, z których zostało wykonane ogrzewanie są wykonane z materiału o specjalnie dobranym oporze elektrycznym, powodującym rozgrzanie się przewodu w momencie przepływu przez niego prądu elektrycznego. Temperatura jest regulowana przy pomocy termostatów lub czujników temperatury. Tego typu rozwiązania mogą być bezpośrednie – kable grzejne znajdują się bezpośrednio tuż pod posadzką w zaprawie klejącej lub pośrednie (akumulacyjne) – kable grzewcze pod warstwą betonowej wylewki. Ogrzewanie może być zastosowane pod takimi materiałami jak terakota, marmur, wykładzina dywanowa, parkiet, panele laminowane czy deska warstwowa.

Wentylacja

Wentylacja w budynku jednorodzinnym powinna być uwzględniana już na etapie jego projektowania i budowy. Prawidłowy dobór urządzeń wentylacyjnych zapewni odpowiednią wymianę powietrza w całym budynku.

O prawidłowej pracy układu wentylacyjnego można mówić jeśli wystraczająca ilość powietrza zostaje w odpowiednim czasie wymieniona w poszczególnych pomieszczeniach domu. Ilość powietrza, jaka powinna podlegać wymianie, zgodnie z przepisami, powinna być równa kubaturze danego pomieszczenia lub odpowiadać strumieniowi 30 m³/h na każdą osobę przebywająca w budynku. Należy wybrać większą z tych wartości.

Przepisy dotyczące wentylacji w domu jednorodzinnym reguluje „Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie.” (Dz. U. Nr 75 poz. 690 z 2002 r., z późniejszymi zmianami).

Główne wytyczne dotyczące projektowania instalacji wentylacyjnych zostały zebrane w następujących normach:

– PN-83/B-03430 Wentylacja w budynkach mieszkalnych, zamieszkania zbiorowego i użyteczności publicznej. Wymagania

– PN-89/ B-01410 Wentylacja i klimatyzacja. Rysunek techniczny. Zasady wykonywania i oznaczenia

– inne

Rodzaje instalacji stosowane w budynkach jednorodzinnych:

Grawitacyjna – najprostszy i najstarszy sposób wymiany powietrza w budynkach, który polega na wybudowaniu pionowych kanałów wentylacyjnych odprowadzających ciepłe powietrze z górnych partii pomieszczeń na zewnątrz. Dzięki różnicy ciśnień, która przy spełnieniu określonych warunków atmosferycznych powstaje w kominie wentylacyjnym, wytwarza się ciąg powietrza, dzięki któremu powietrze wyciągane jest wentylacyjnym kanałem grawitacyjnym przez komin do góry.

Mechaniczna – instalacja z wykorzystaniem wentylatorów pozwala na kontrolowany „przepływ” powietrza przez bryłę budynku, zapewnia usunięcie odpowiedniej ilości brudnego powietrza. Koniecznym elementem instalacji mechanicznej jest wentylator oraz nawiewniki i wywiewki powietrza regulujące przepływ. Wykorzystanie wentylatora wiąże się z koniecznością jego zasilania energią elektryczną – co za tym idzie – wentylacje przestaje być darmowa, w stosunku do wentylacji grawitacyjnej.
Hybrydowa – połączenie instalacji grawitacyjnej i mechanicznej. Instalacja tak samo jak mechaniczna, zostaje wyposażona w wentylator, nawiewniki i wywiewniki powietrza, jednak wentylator zostaje uruchomiony tylko w momencie, gdy panujące warunki temperaturowe w budynku i na zewnątrz, nie są w stanie zapewnić odpowiedniego przepływu powietrza.
Wentylacja nawiewno-wywiewna z odzyskiem ciepła – proces odzyskania energii z zanieczyszczonego powietrza odbywa się za pomocą rekuperatora, który odzyskuje ciepło zawarte w powietrzu usuwanym z pomieszczenia, żeby później dzięki efektywnej wymianie ciepła, oddać je do powietrza nawiewanego. Skuteczność rekuperacji zależy od zastosowanego wymiennika ciepła. Najczęściej spotykanym rozwiązaniem jest wymiennik krzyżowy, pozwalający na zatrzymanie około połowy ciepła z usuwanego powietrza. Droższym rozwiązaniem jest wymiennik krzyżowo-prądowy, którego sprawność osiąga nawet 90%.

Każdy system wentylacyjny w domu jednorodzinnym powinien zostać indywidualnie zaprojektowany z uwzględnieniem liczby mieszkańców i specyfiki danego domu. Tylko wtedy instalacja będzie optymalna, jeśli chodzi o jej wydajność.

C.W.U.

Wykonanie instalacji centralnego ogrzewania jest konieczne, gdy jako Inwestorzy, chcemy zrezygnować z przepływowych podgrzewaczy punktowych i stworzyć jeden centralny system przygotowania ciepłej wody użytkowej w budynku, co często wiąże się również z ujednoliceniem źródła ciepła dla potrzeb c.w.u.

Takie przedsięwzięcie wymaga od nas rozprowadzania rur łączących źródło ciepła ze wszystkimi puntami poboru wody, zwykle równolegle z rozprowadzeniem rur do wody zimnej. By uniknąć wymiany ciepła między nimi, rura do ciepłej wody powinna być prowadzona nad rurą wody zimniej, nigdy odwrotnie!

Stosuje się następujące sposoby układania rur: trójnikowy lub rozdzielaczowy. Rozdzielaczowe wykonywane są z elastycznych rur prowadzonych najkrótszą drogą (zwykle w wylewce) od rozdzielacza – do punktów poboru – pozwala to na wyrównanie ciśnienia w instalacji, a także eliminuje konieczność montażu trójników, kształtek i połączeń – minimalizacja ryzyka wycieków i nieszczelności.

W momencie, gdy źródło ciepła dla c.w.u. znajduje się dalej niż kilka metrów od punktu jej poboru, należy rozważyć wykonanie instalacji cyrkulacyjnej. W przeciwnym wypadku konieczne będzie poczekanie kilkudziesięciu sekund na dopływ ciepłej wody, co wiąże się również ze zwiększeniem poboru wody oraz ilości odprowadzanych ścieków. Pompa ma silnik o mocy 20-30 W i nie musi pracować bez przerwy – może mieć sterownik czasowy uruchamiający ją w godzinach, w których najczęściej korzysta się z ciepłej wody.

Materiały stosowane w instalacjach c.w.u.:

Najczęściej stosowane materiały to rury z tworzywa sztucznego (polietylen, polipropylen, polibutylen), ewentualnie miedź. Zaletą rur z tworzywa sztucznego jest ich niska cena oraz łatwość ich łączenia poprzez zgrzewanie. Do instalacji ciepłej wody należy stosować te z wkładką aluminiową lub z włókna szklanego (bez niej rury polipropylenowe w wysokiej temperaturze ulegają znacznemu wydłużeniu). Systemy rur łączonych przez zgrzewanie, podobnie jak sklejane (z PVC i CPVC) czy lutowane (miedziane), wymagają przy montażu dużego nakładu pracy. Mniej kłopotliwe (ale droższe) są systemy rur elastycznych (z PE-X, wielowarstwowych, z polibutylenu, z miedzi) – do zmian kierunku ich prowadzenia nie trzeba stosować kształtek (kolan i łuków) – wystarczy je odpowiednio wygiąć.

Bez względu na rodzaj źródła ciepła czy zastosowane materiały należy pamiętać o dezynfekcji instalacji wodnej ze względu na możliwość rozwoju bakterii Legionella Pneumophilia w sprzyjających dla nich warunkach temperaturowych, tj. 25 – 50 ^oC. Aby pozbyć się bakterii należy dokonać przegrzewu wody w instalacji. Legionella ginie w temperaturze ok. 70 oC utrzymanej wewnątrz instalacji przez czas około 1 minuty. Obowiązek wykonania instalacji c.w.u. umożliwiającej przeprowadzenie takiej dezynfekcji bez utraty jej trwałości nakłada zapis w rozporządzeniu w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (§ 120, ust. 2a).

C.O.

Zadaniem instalacji c.o. w budynku jest odpowiednie rozprowadzenie ciepła wewnątrz powierzchni ogrzewanej przez ekonomiczną i jak najbardziej oszczędna współpracę ze źródłem ciepła.

Najbardziej tradycyjnym rozwiązaniem dla instalacji c.o. w budynku jest instalacja grawitacyjna – rozprowadzenie ciepła w budynku odbywa się bez potrzeby dostarczenia energii elektrycznej, a z wykorzystaniem zjawisk fizycznych. W ogrzewaniu takim wykorzystywane jest zjawisko unoszenia się wody ciepłej i opadania schłodzonej. Rozwiązanie to stosuje się w budynkach, gdzie odległość źródła ciepła od najdalszego pionu grzewczego nie przekracza 25m, a różnica wysokości między środkiem kotła a najniżej położonym grzejnikiem wynosi od 2 do 3m. Im większe odległości, tym większe średnice przewodów rozprowadzających ciepło.

Instalacje grawitacyjne z kotłem na paliwo stałe muszą być instalacjami OTWARTYMI – czyli z dostępem do otwartego naczynia zbiorczego. Ma to duże znaczenie dla bezpiecznego użytkowania instalacji.

Ogrzewanie grawitacyjne wykonuje się najczęściej jako dwururowe z rozdziałem górnym ( budynki z łatwym dostępem do poddasza – przewody zasilające znajdują się powyżej odbiorników ciepła, a powrotne w piwnicy) lub z rozprowadzeniem dolnym – zarówno przewody zasilające, jak i powrotne, prowadzone są w piwnicy.

Drugi rodzaj instalacji centralnego ogrzewania – ogrzewanie pompowe. Do wymuszania ruchu wody w instalacji wykorzystywana jest pompa obiegowa. Pomaga ona pokonać duże opory hydrauliczne w przewodach o mniejszych średnicach. Najczęściej stosowane jest tutaj system dwururowy – każdy grzejnik indywidualnie podłączany jest do pionu zasilającego i powrotnego – zapewnia to bardzo podobną temperaturę na dopływie do poszczególnych grzejników. Drugi rodzaj rozwiązania – system jednorurowy – woda przepływa po kolei przez wszystkie grzejniki. Ze względu na małą pojemność wodną instalacji grzewczej w budynkach jednorodzinnych rozwiązanie to jest najczęściej stosowane.

Kolejny przykład rozwiązania – instalacja rozdzielaczowa – odmiana instalacji dwururowej z rozdziałem dolnym. Do kotła podłączamy tylko jeden lub dwa piony obsługujące rozdzielacze na poszczególnych kondygnacjach.

Instalacja c.o. a ogrzewanie podłogowe

W systemie ogrzewanie podłogowego przewody, którymi płynie ogrzana woda, oddają ciepło do pomieszczenia równomiernie na całej powierzchni podłogi. Rury pod posadzką układane są w meander lub spiralnie. Zaletą tego typu rozwiązań jest duża energooszczędność – temperaturę w ogrzewanym pomieszczeniu możemy obniżyć o ok. 2-3^oC bez zmiany komfortu cieplnego.

Materiały stosowane w instalacjach c.o.:

Miedź – rury trwałe, odporne na korozję, wysoką temperaturę oraz promieniowanie UV. Są lekkie dzięki czemu w łatwy sposób można je montować i przewozić. Ze względu na możliwość korozji (zwłaszcza w styku z aluminium) należy w ostrożny sposób łączyć je z innymi materiałami. Rury te lutuje się lub łączy łącznikami zaciskowymi i gwintowanymi z mosiądzu lub brązu.
Tworzywa sztuczne – elastyczne, lekkie i odporne na korozje, ale niestety znacznie wydłużają się w wysokich temperaturach i bez dodatkowego zabezpieczenia – przepuszczają tlen. Jeśli chcemy je wykorzystać z instalacjach grzewczych – należy wybierać wyłącznie rury z powłoką antydyfuzyjną.
Stal – mała rozszerzalność cieplna, dużo odporność na wysoką temperaturę, sztywność. Cechują się najniższą ceną pośród używanych materiałów wykorzystywanych w instalacjach grzewczych. Do wad można zaliczyć duży ciężar oraz podatność na korozję i zarastanie kamieniem (rury miedziane są odporne na te czynniki).

Materiał rur instalacyjnych wybiera się przede wszystkim w zależności od rodzaju instalacji grzewczej, która ma być z nich wykonana. Najważniejszym kryterium jest maksymalna temperatura, jaką może osiągnąć płynąca rurami woda. Jeśli projektant instalacji grzewczej przewidział, że temperatura wody na zasilaniu będzie wynosiła 90°C (np. w instalacji z kotłem na paliwo stałe), to w całej instalacji lepiej zastosować rury miedziane.